Blog

Nie zależy mi na… „tym”, bo zależy mi na „czymś innym” – zawsze wybieram to, co dla mnie ma sens, nawet jeżeli dla innych wybór ten jest bezsensu. Wspomniane wybory, przeżycia, zaangażowanie, aktywność ściśle wiążą się z naszymi potrzebami, naszą hierarchią wartości i ważności spraw. Jeżeli coś mnie irytuje, złości, raduje, smuci, ekscytuje to niezależnie od naszej narracji na ten temat, stopień naszego „poruszenia” – zareagowania wskazuje na ważność, jaką dla mnie ma to „coś”. Jeżeli złości mnie, czy porusza w inny sposób, zachowanie drugiej osoby, do takiego stopnia, że tracę radość i sens życia to oznacza, że, z jakiegoś powodu, wspomniane zachowanie „decyduje” o jakości mojego życia, że jego jakość uzależniłem od takich czynników wpływu. I mimo, że w kontekście zdrowia psychofizycznego jest to bezsensowne to w logice manipulacji, przemocy, zaburzeń będzie miało głęboki sens, np. patologiczny lęk wiktymizacyjny ofiary, ewidentnie bezsensowny, w perspektywie zdrowia, sensownie i skutecznie podtrzymuje i wzmacnia – niejednokrotnie do granic dramatów ludzkich – patologiczną homeostazę w relacjach międzyludzkich w przestrzeni domowej, zawodowej i społecznej. To, co uzasadnia nasze „sensowne” wybory to „przewidywane” możliwe do osiągnięcia, subiektywnie pojmowane szczęście.

Stres jest obecnie jednym z głównych czynników chorobowych wśród dorosłych oraz coraz częściej u dzieci. Aby wiedzieć czy coś nam dolega należy zdefiniować czym jest i jaki ma przebieg. Poniżej kilka informacji o rodzajach i poziomach stresu. 

Pandemia oraz wojna w Ukrainie znacznie obniżyły poziom bezpieczeństwa dzieci. Pomimo naszych starań dzieci czują się wyobcowane i niepewne. Zwłaszcza w klasach starszych szkoły podstawowej dzieci mają niską samoocenę oraz nie potrafią odnaleźć się w kontaktach z rówieśnikami. Możliwość prowadzenia edukacji zdalnej daje nam możliwość spotkania się z uczniami ale nie wyczerpuje znamion komunikacji. Trzeba pamiętać, że rozmowa on-line to tylko 10 procent komunikacji. Dużo ważniejsze w budowaniu relacji są emocje oraz gesty, a także interakcje, których w nauczaniu zdalnym brakuje. Świadomość niedoskonałości spotkań wirtualnych trzeba nadrabiać wiedzą na temat dziecka. Dzieci w sytuacji nauczania zdalnego zmieniają swoją aktywność dobową, mają poczucie braku kontroli przez dorosłych, zmieniają swoje nawyki higieniczne, a także nie czują potrzeby prowadzenia rozmów np. z rodzicami. Dzieci mniej odporne psychicznie, albo dzieci, które w domu nie otrzymują odpowiedniej opieki są wykluczane z grupy, albo w najlepszym wypadku funkcjonują w grupie klasowej jako „kozioł ofiarny”.

Joanna Walczak to jedna z prelegentek majowej konferencji pt. "Jak się kłócić, jak się godzić? Czyli o tym, jak budować bliskie i stabilne związki" Z całą pewnością jest to trudna sztuka i wymaga wiele uważności na drugiego człowieka. Kłótnie są nieuniknione w naszym życiu. Każda para w większym lub mniejszym stopniu tego doświadcza, zatem trzeba wiedzieć, jak po kłótni ponownie wejść w partnerską relację. Joanna Walczak - psycholożka, certyfikowana psychoterapeutka Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej, seksuolożka, terapeutka par opracowała 5 kroków do odbudowywania bliskości w małżeństwie i związku. Koniecznie przeczytajcie: 1. Zidentyfikuj przyczynę trudności Zastanów się, co jest przyczyną oddalenia i braku bliskości w związku. Czy jest to wynik stresu, zmęczenia czy też może problemów w pracy? A może to kwestia braku czasu dla siebie nawzajem? Identyfikacja przyczyn trudności jest kluczowa, aby móc zacząć im przeciwdziałać. 2. Rozmawiajcie ze sobą regularnie Przyjmijcie dobre nawyki komunikacyjne i zadbajcie o regularne rozmowy. To pomoże Wam we wzajemnym odkrywaniu potrzeb i pragnień. Otwarcie się na rozmowę może być trudne, ale jest to kluczowy krok w powrocie do bliskości emocjonalnej. Słuchaj uważnie, co mówi Twój partner i stwórz przestrzeń dla jego opinii. 3. Wspierajcie się nawzajem Czasem gest czy słowo wsparcia jest wystarczające, aby poczuć bliskość i zrozumienie ze strony partnera. Pomagajcie sobie w codziennych zadaniach, oferujcie wsparcie emocjonalne w trudnych momentach oraz dzielcie się radością ze swoich sukcesów. 4. Przywróćcie fizyczną bliskość Możecie przytulać się, trzymać za ręce, całować. Ważne, aby skupić się na bliskości emocjonalnej i na wyrażaniu uczuć dotykiem. W bliskości fizycznej nie zawsze musi chodzić o seks. 5. Poszukaj sposobów na odprężenie Znajdź czas na odpoczynek i regenerację i zrób coś, co sprawia Ci przyjemność. Kiedy będziesz zrelaksowany i odzyskasz wewnętrzną równowagę, będzie Ci dużo łatwiej wejść w bliski kontakt z partnerem. Bądź cierpliwy/a! Powrót do bliskości wymaga czasu i konsekwencji w działaniach.

Zapraszamy cię do przećwiczenia różnych ciekawych sytuacji, które mogą wesprzeć Cię w świadomym podejmowaniu dialogu. Ćwiczenia opracowała Bietka Wójcik, - trenerka i facylitatorka. W swojej pracy trenerskiej zajmuje się dialogiem i komunikacją empatyczną (NVC) a także edukacją pozaformalną, partycypacją i pracą z młodzieżą. Współtworzy projekty i kompleksowe programy edukacyjne dla młodzieży i osób zajmujących się edukacją w Polsce i Gruzji. Lubi tworzyć przestrzenie, w których ludzie mogą wspólnie się uczyć, dzielić swoimi doświadczeniami, odkrywać różne perspektywy i swój własny potencjał. W pracy i w życiu towarzyszy jej marzenie o świecie, w którym potrzeby każdej i każdego z nas są widziane i w którym różnorodność jest zasobem. Jest mamą dwójki dzieci, z którymi lubi odkrywać świat i pomieszkiwać w różnych miejscach. 1. Zamień poniższe zdania na obserwacje pozbawione ocen. Spróbuj zapisać fakty (co zarejestrowałaby kamera?). “Ola ewidentnie stroiła sobie ze mnie żarty!” "Jasiek mnie kompletnie nie szanuje. Zawsze się spóźnia." "On nigdy nie słucha kiedy do niego mówię!" "Zmusiła mnie, żebym się zgodziła." "Jesteś taki nieodpowiedzialny!" "Nigdy nie mogę odpocząć." "Tomek się zawsze wkurza bez powodu." "W dzisiejszych czasach dzieci tylko siedzą na telefonach." "Ona się zachowuje tak arogancko!" "On jest taki bystry!" "Kasia i Jasiek są zawsze chętni do pomocy." Praca własna: Przypomnij sobie sytuację, w której zachowanie drugiej osoby przyczyniło się do Twojego zdenerwowania. Co zarejestrowałaby w takiej sytuacji kamera? Zapisz tą sytuację używając języka faktów. Przeczytaj raz jeszcze co zapisałeś - czy na pewno są to tylko obserwacje? Jeśli nie, spróbuj te fragmenty zapisać jeszcze raz. 2. Spróbuj odgadnąć uczucia i potrzeby przy pomocy poniższego zdania. Wesprzyj się listą potrzeb i uczuć. Możesz także wykorzystać inne przykłady uczuć rzekomych - takie, które słyszysz lub używasz na co dzień. Kiedy mówię sobie "uczucie rzekome" to czuję "uczucie/a", bo potrzebuję "potrzeba/y". 3. Przypomnij sobie sytuację, w której czyjeś zachowanie wywolało w Tobie niezadowolenie, złość lub frustrację. Mówiłeś do siebie np. "Chcę, żeby to zrobił_a.", "Powinien_na to zrobić."Zastanów się, jaka była Twoja intencja w tej sytuacji? Czego tak naprawdę chciałeś_aś? Jakie były Twoje potrzeby w danej sytuacji? Skorzystaj z listy potrzeb. Wymyśl 3 różne strategie, które pomogłyby Ci zaspokoić te potrzeby. Zwróć uwagę na swoje ciało. Jak się czujesz? Co chciał_abyś wybrać? 4. Przetłumacz poniższe zdania według przykładu: "Czuję napięcie, bo mam za dużo nadgodzin." - "Czuję napięcie, bo potrzebuję/chciał_abym więcej odpoczynku." Jestem zdenerwowana, bo mnie nie słuchasz! Jestem sfrustrowana, bo dzieci nie lubią zadanie, które przygotowałam. Zdenerwowałam się, bo nie dotrzymałeś naszej umowy. Denerwuję się, bo tyle Ci schodzi. Jestem wkurzona, kiedy nie mówisz mi wprost, czego chcesz. 5. Wdzięczność Przypomnij sobie konkretną sytuację z ostatnich 24 godzin, kiedy ktoś zrobił coś, co uczyniło twoje życie piękniejszym/wzbogaciło Cię i odpowiedz na poniższe pytania. Co konkretnie dana osoba zrobiła lub powiedziała? Jak się wtedy czułeś/aś? (skorzystaj z listy uczuć) Poszukaj jaka twoja potrzeba lub potrzeby zostały zaspokojone poprzez to działanie? (skorzystaj z listy potrzeb). Pomyśl, co w Twoim działaniu lub zachowaniu umożliwiło, że to mogło się wydarzyć.