Joanna Walczak to jedna z prelegentek majowej konferencji pt. "Jak się kłócić, jak się godzić? Czyli o tym, jak budować bliskie i stabilne związki" Z całą pewnością jest to trudna sztuka i wymaga wiele uważności na drugiego człowieka. Kłótnie są nieuniknione w naszym życiu. Każda para w większym lub mniejszym stopniu tego doświadcza, zatem trzeba wiedzieć, jak po kłótni ponownie wejść w partnerską relację.
Joanna Walczak - psycholożka, certyfikowana psychoterapeutka Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej, seksuolożka, terapeutka par opracowała 5 kroków do odbudowywania bliskości w małżeństwie i związku.
Koniecznie przeczytajcie:
1. Zidentyfikuj przyczynę trudności
Zastanów się, co jest przyczyną oddalenia i braku bliskości w związku. Czy jest to wynik stresu, zmęczenia czy też może problemów w pracy? A może to kwestia braku czasu dla siebie nawzajem? Identyfikacja przyczyn trudności jest kluczowa, aby móc zacząć im przeciwdziałać.
2. Rozmawiajcie ze sobą regularnie
Przyjmijcie dobre nawyki komunikacyjne i zadbajcie o regularne rozmowy. To pomoże Wam we wzajemnym odkrywaniu potrzeb i pragnień. Otwarcie się na rozmowę może być trudne, ale jest to kluczowy krok w powrocie do bliskości emocjonalnej. Słuchaj uważnie, co mówi Twój partner i stwórz przestrzeń dla jego opinii.
3. Wspierajcie się nawzajem
Czasem gest czy słowo wsparcia jest wystarczające, aby poczuć bliskość i zrozumienie ze strony partnera. Pomagajcie sobie w codziennych zadaniach, oferujcie wsparcie emocjonalne w trudnych momentach oraz dzielcie się radością ze swoich sukcesów.
4. Przywróćcie fizyczną bliskość
Możecie przytulać się, trzymać za ręce, całować. Ważne, aby skupić się na bliskości emocjonalnej i na wyrażaniu uczuć dotykiem. W bliskości fizycznej nie zawsze musi chodzić o seks.
5. Poszukaj sposobów na odprężenie
Znajdź czas na odpoczynek i regenerację i zrób coś, co sprawia Ci przyjemność. Kiedy będziesz zrelaksowany i odzyskasz wewnętrzną równowagę, będzie Ci dużo łatwiej wejść w bliski kontakt z partnerem.
Bądź cierpliwy/a! Powrót do bliskości wymaga czasu
i konsekwencji w działaniach.
Zapraszamy cię do przećwiczenia różnych ciekawych sytuacji, które mogą wesprzeć Cię w świadomym podejmowaniu dialogu. Ćwiczenia opracowała Bietka Wójcik, - trenerka i facylitatorka. W swojej pracy trenerskiej zajmuje się dialogiem i komunikacją empatyczną (NVC) a także edukacją pozaformalną, partycypacją i pracą z młodzieżą. Współtworzy projekty i kompleksowe programy edukacyjne dla młodzieży i osób zajmujących się edukacją w Polsce i Gruzji. Lubi tworzyć przestrzenie, w których ludzie mogą wspólnie się uczyć, dzielić swoimi doświadczeniami, odkrywać różne perspektywy i swój własny potencjał. W pracy i w życiu towarzyszy jej marzenie o świecie, w którym potrzeby każdej i każdego z nas są widziane i w którym różnorodność jest zasobem. Jest mamą dwójki dzieci, z którymi lubi odkrywać świat i pomieszkiwać w różnych miejscach.
1. Zamień poniższe zdania na obserwacje pozbawione ocen. Spróbuj zapisać fakty (co zarejestrowałaby kamera?).
“Ola ewidentnie stroiła sobie ze mnie żarty!”
"Jasiek mnie kompletnie nie szanuje. Zawsze się spóźnia."
"On nigdy nie słucha kiedy do niego mówię!"
"Zmusiła mnie, żebym się zgodziła."
"Jesteś taki nieodpowiedzialny!"
"Nigdy nie mogę odpocząć."
"Tomek się zawsze wkurza bez powodu."
"W dzisiejszych czasach dzieci tylko siedzą na telefonach."
"Ona się zachowuje tak arogancko!"
"On jest taki bystry!"
"Kasia i Jasiek są zawsze chętni do pomocy."
Praca własna: Przypomnij sobie sytuację, w której zachowanie drugiej osoby przyczyniło się do Twojego zdenerwowania. Co zarejestrowałaby w takiej sytuacji kamera? Zapisz tą sytuację używając języka faktów. Przeczytaj raz jeszcze co zapisałeś - czy na pewno są to tylko obserwacje? Jeśli nie, spróbuj te fragmenty zapisać jeszcze raz.
2. Spróbuj odgadnąć uczucia i potrzeby przy pomocy poniższego zdania. Wesprzyj się listą potrzeb i uczuć. Możesz także wykorzystać inne przykłady uczuć rzekomych - takie, które słyszysz lub używasz na co dzień.
Kiedy mówię sobie "uczucie rzekome" to czuję "uczucie/a", bo potrzebuję "potrzeba/y".
3. Przypomnij sobie sytuację, w której czyjeś zachowanie wywolało w Tobie niezadowolenie, złość lub frustrację.
Mówiłeś do siebie np. "Chcę, żeby to zrobił_a.", "Powinien_na to zrobić."Zastanów się, jaka była Twoja intencja w tej sytuacji? Czego tak naprawdę chciałeś_aś? Jakie były Twoje potrzeby w danej sytuacji? Skorzystaj z listy potrzeb.
Wymyśl 3 różne strategie, które pomogłyby Ci zaspokoić te potrzeby. Zwróć uwagę na swoje ciało. Jak się czujesz?
Co chciał_abyś wybrać?
4. Przetłumacz poniższe zdania według przykładu:
"Czuję napięcie, bo mam za dużo nadgodzin." - "Czuję napięcie, bo potrzebuję/chciał_abym więcej odpoczynku."
Jestem zdenerwowana, bo mnie nie słuchasz!
Jestem sfrustrowana, bo dzieci nie lubią zadanie, które przygotowałam. Zdenerwowałam się, bo nie dotrzymałeś naszej umowy.
Denerwuję się, bo tyle Ci schodzi.
Jestem wkurzona, kiedy nie mówisz mi wprost, czego chcesz.
5. Wdzięczność
Przypomnij sobie konkretną sytuację z ostatnich 24 godzin, kiedy ktoś zrobił coś, co uczyniło twoje życie piękniejszym/wzbogaciło Cię i odpowiedz na poniższe pytania.
Co konkretnie dana osoba zrobiła lub powiedziała?
Jak się wtedy czułeś/aś? (skorzystaj z listy uczuć)
Poszukaj jaka twoja potrzeba lub potrzeby zostały zaspokojone poprzez to działanie? (skorzystaj z listy potrzeb).
Pomyśl, co w Twoim działaniu lub zachowaniu umożliwiło, że to mogło się wydarzyć.
Czy zastanawialiście się kiedyś, czym jest tzw. trójkąt dramatyczny? Według najprostszej definicji to po prostu symboliczny schemat zachowań u osób z niezaspokojoną w dzieciństwie potrzebą uznania, współczucia i akceptacji, obrazujący zachwianie równowagi w relacjach i przechodzenie od roli wybawiciela, poprzez rolę ofiary do roli prześladowcy. Twórcą schematu był Stephen Karpman. Często już w dorosłym życiu, aby chronić się przed otaczającą nas rzeczywistością przybieramy czy wchodzimy w jakieś role. Czy tak jest w rzeczywistości? Zapytaliśmy o to naszą ekspertkę Monikę Chochlę, która odpowiadając na to pytanie, stwierdziła, że w sytuacjach, w których jest nam trudno zachować się autentycznie, w zgodzie ze swoimi potrzebami i ze świadomością emocji, możemy wpadać w tzw. gry psychologiczne. Oznaczają one takie reakcje, które nie służą budowaniu bliskich relacji i nie pomagają nam skutecznie rozwiązywać problemów. Mogą za to dawać chwilowe poczucie, że mamy rację, złudne poczucie kontroli lub dowartościowania się.
Jedną z takich gier jest tzw. Trójkąt Dramatyczny - koncepcja Stephena Karpmana, wg której możemy przyjmować trzy role: Kata, Ofiary i Ratownika (Wybawcy). Przykładowo w sytuacji, gdy ktoś z naszych bliskich wydaje się potrzebować wsparcia, ruszamy mu na pomoc i udzielamy jej niekoniecznie pytając czy realnie odpowiadamy na potrzeby drugiej osoby (rola Ratownika). Kiedy nie spotkamy się z wdzięcznością i docenieniem naszych działań, możemy wejść w rolę Kata, obwiniając drugiego, dewaluując go i podkreślając nasze poświęcenie (którego nikt nie oczekiwał;)). Czasami z roli Kata wpadamy w rolę Ofiary, nadmiernie negatywnie oceniając swoje postępowanie i użalając się nad sobą, jednocześnie nie biorąc odpowiedzialności za własną zmianę.
W Trójkącie Dramatycznym nie ma "dobrych" ról - każda z nich odsłania nasze deficyty, braki w budowaniu autentycznych relacji i każdej towarzyszą nieprzyjemne emocje”
I tu rodzą mi się pytania:
Jak to jest u Ciebie?
Zauważasz, że w którą z tych ról najczęściej wchodzisz? Napisz do nas i podziel się swoimi doświadczeniami.
Autentyczność, kreatywność, docenienie, bliskość, wsparcie, odpoczynek, radość, przygoda, inspiracja, harmonia… 10 potrzeb…wybrałam je intuicyjnie… a jest ich zdecydowanie więcej!
Zapraszam do ćwiczenia, które pozwoli Ci zobaczyć, jakie strategie wybierasz, żeby zaspokajać swoje potrzeby. I tu dopowiadam, jeśli nie otarłaś/eś się o ideę Porozumienia bez Przemocy, potrzeby są naturalne dla każdej/każdego z nas. Chcemy czuć bliskość, wsparcie, chcemy się inspirować itd. Ale (zwykle) mamy różne sposoby (tzw. strategie) na realizację potrzeb.
Ja najchętniej odpoczywam w miejscach, które są naturalne, dają poczucie przestrzeni, ale dla kogoś innego odpoczynek może być realizowany w miejscach głośnych, pełnych innych osób.
I z tej różnorodności naszych strategii rodzą się trudności relacyjne, konflikty…kiedy chcemy, by druga strona realizowała swoje potrzeby (najlepiej) w taki sposób, który dla nas jest naturalny, typowy…no bo wiadomo moje jest najlepsze 😉
Jeśli chcesz nieco inaczej spojrzeć na to, co zrobić z potrzebami, to do dzieła:
Przyglądnij się jeszcze raz tym 10 potrzebom.
Odpowiedz sobie na pytanie, które słowa najdokładniej wyrażają to, co dla Ciebie jest w życiu ważne, na czym Ci zależy? Wybierz dwie, trzy, które najbardziej Ci pasują.
Zrób listę sposobów (strategii), które pomogą Ci w zaspokojeniu każdej z tych potrzeb.
Wybierz jeden z nich i wprowadź w życie!
A jeśli chcesz więcej o potrzebach posłuchać i poznać jeszcze inne potrzeby, zapraszamy do wysłuchania naszej konferencji o tej tematyce. Kliknij tutaj: https://www.facebook.com/osrodekalegoria/videos/565540308971968
W wyrazie „wykluczenie” zawarty jest wyraz kluczenie, kluczyć. Słownik języka polskiego podaje dwie definicje tego wyrazu. Po pierwsze kluczyć, to „posuwać się do celu okrężną drogą, zmieniając ciągle kierunek”, a w drugiej wersji to „nie mówić o czymś wprost. Wykluczenie młodzieży głównie z grupy rówieśniczej często ma taką przesłankę nie wprost. Młody człowiek nawet nie wie – bo nikt nie mówi mu tego wprost – że jest wykluczony. Często jak sam nie zapyta kilku osób, ta informacja jest przed nim ukrywana. Tak naprawdę domyśla się tego poprzez szereg wydarzeń i zaniechań ze strony kiedyś najbliższych znajomych. Często osoby zainteresowane mówią, że nie chciały tego mówić, żeby nie sprawiać przykrości.
