Stres jest obecnie jednym z głównych czynników chorobowych wśród dorosłych oraz coraz częściej u dzieci. Aby wiedzieć czy coś nam dolega należy zdefiniować czym jest i jaki ma przebieg. Poniżej kilka informacji o rodzajach i poziomach stresu.
Oczywistym jest ,że tzw. „pozytywny stres” ma korzystne działanie np.;
- Motywuje do działania
- Powoduje wydzielanie endorfin
- Pobudza odczuwanie przyjemnych doznań fizjologicznych tzw. „motyle w brzuchu”
Natomiast ten „zły stres”- w żadnej postaci według mnie nie wpływa pozytywnie. Oczywiście każdy ma własny próg w zależności od czynników odczuwania i rozumienia „złego stresu”. Działa destrukcyjnie na nasz organizm , a utrzymujący się długo może mieć nieodwracalne skutki przekładające się na funkcjonowanie naszego organizmu.
Stres może być negatywny lub pozytywny. Przy badaniu go stosuje się różne modele. W większości wypadków źródłem stresu je jest zmiana i konieczność przystosowania się do wymagań środowiskowych, biologicznych, fizycznych i społecznych. Główną zmienną modyfikującą stres jest ocena poznawcza. Fizjologiczne reakcje stresowe są regulowane przez podwzgórze oraz złożoną interakcję układu hormonalnego i układu nerwowego. Psychoneuroimmunologia to nauka badająca wpływ zmiennych psychospołecznych na układ odpornościowy. Zależnie od siły stresu, może on być lekkim zakłóceniem lub prowadzić do nieprzystosowawczych, dysfunkcjonalnych reakcji .Zachowanie osoby mającej do czynienia ze stresorem zależy po części od poziomu stresu, jakiego doświadcza.
Bardzo różne wzorce reakcji wiążą się z łagodnym, umiarkowanym i silnym stresem.
ŁAGODNY STRES
- aktywizuje i nasila zachowania ważne z biologicznego punktu widzenia, takie jak jedzenie, agresja i zachowanie seksualne
- Łagodny stres czyni organizm bardziej czujnym i żwawym - następuje koncentracja energii i wyniki działania mogą się poprawić. Może on prowadzić do pozytywnych przystosowań behawioralnych, takich jak staranie się, aby być lepiej poinformowanym, zachowywanie czujności wobec źródeł zagrożenia, poszukiwanie ochrony i oparcia u innych oraz uczenie się lepszych postaw i umiejętności radzenia sobie z trudnościami.
Przedłużające się działanie nie usuniętych łagodnych stresorów może spowodować nieprzystosowawcze reakcje behawioralne, takie jak zwiększona drażliwość, słaba koncentracja uwagi, zmniejszona wydajność i chroniczne zniecierpliwienie. Jednakże stresory takie nie stanowią problemu, kiedy występują tylko od czasu do czasu lub są spostrzegane jako nie wykraczające poza możliwości kontrolowania ich przez daną osobę
UMIARKOWANY STRES
- na ogół zakłóca zachowanie, a zwłaszcza zachowanie wymagające umiejętnej koordynacji. Wygłaszanie przemówienia lub występowanie przed publicznością to znane przykłady sytuacji umiarkowanego stresu. U niektórych ludzi objadanie się jest typową reakcją behawioralną na umiarkowany poziom stresu.
- Może wystąpić także zachowanie otwarcie agresywne, zwłaszcza jako reakcja na frustrację.
- Umiarkowany stres może także wywoływać powtarzane wielokrotnie, stereotypowe reakcje, takie jak chodzenie w kółko lub kiwanie się. Te stereotypowe reakcje mają skutki różnego rodzaju. Z jednej strony, są one przystosowawcze, gdyż redukują wysoki poziom stymulacji stresowej i zmniejszają wrażliwość danej jednostki na oddziaływanie środowiska; z drugiej strony są nieprzystosowawcze, ponieważ są nieelastyczne, sztywne i utrzymują się nawet wtedy, gdy w danej sytuacji środowiskowej bardziej odpowiednie byłyby inne reakcje.
SILNY STRES
- Hamuje i tłumi zachowanie, może prowadzić do całkowitego znieruchomienia. Obserwujemy takie skutki u psów i ludzi, u których występuje wyuczona bezradność, kiedy otrzymują wstrząsy elektryczne bez względu na to, co robią Argumentuje się, że znieruchomienie pod wpływem silnego stresu może być reakcją obronną, wyrażającą „dążenie organizmu do zredukowania lub wyeliminowania szkodliwych skutków stresu [...] pewną formę autoterapii"
Autor: Krystian Sroka
