Inicjatorzy pomysłu zaproponowali realizację warsztatów, w których 8 szkół zanimowanych do projektu odbyło się warsztaty poświęcone zasadom kulturalnej dyskusji, budowaniu logicznej argumentacji, debatowania w stylu oksfordzkim oraz doskonaleniu zdolności komunikacyjnych mających na pierwszym miejscu kulturę słowa. Uczestnicy mieli okazję do wzmocnienia swoich umiejętności w bezpiecznych warunkach, a co najważniejsze - uczestniczenia w dyskusji na równych prawach, ucząc się tym samym podstawowych mechanizmów partycypacji społecznej. Organizatorzy zwracali uwagę na to, że często racja nie buduje relacji, że słowa mają moc i mogą ranić. W części szkół nauczyciele prowadzący mieli okazję przysłuchiwać się zajęciom, dzięki czemu mogli poznać swoich podopiecznych w nowym kontekście, a także czerpać inspirację do poszerzania swojego warsztatu metodycznego.
Cele, jakie zostały sformułowane w ramach projektu dotyczyły podniesienia kompetencji komunikacyjnych uczniów zapobiegających szerzeniu się tzw. hejtowi. Inicjatorzy postanowili także wpłynąć na integrację międzyszkolną w Bydgoszczy a przez to zmniejszyć szerzenie się stereotypów i podziałów.
Inicjatorzy tego przedsięwzięcia postanowili poruszyć ważny i delikatny problem. Na przełomie 2020 / 2021 w Polsce przetoczyły się protesty związane z zaostrzeniem prawa antyaborcyjnego. Przy okazji w przestrzeni publicznej dało się zauważyć atak na katolików wyznawaną przez nich wiarę (przerywanie mszy świętych, profanacje świątyń). Wszystko to pod hasłami wolności i prawa do usuwania ciąży. Tymczasem wiele kobiet chce mieć dzieci i nie może, traci je, pogrąża się w żałobie. Realizacja projektu miała na celu pokazanie innego aspektu umierających dzieci, wartości życia i sytuacji kobiet, które CHCĄ mieć dzieci i je urodzić (czasem za wszelką cenę). Inicjatywa miała także na celu uświadomienie / uwrażliwienie personelu medycznego na ten problem. Konferencja NIE JESTEŚ SAMA… skierowana jest do personelu medycznego prowadzącego opiekę nad kobietami po przebytych niepowodzeniach położniczych, w szczególności do położnych. Miejsce, w którym odbyła się konferencja nie było przypadkowe - to Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie, gdzie niedawno uruchomiono kierunek studiów stacjonarnych POŁOŻNICTWO, dlatego kolejną grupą docelową tej konferencji byli studenci położnictwa. Zarówno prelegenci, jak i tematy ich wystąpień zostały tak dobrane, aby przyczynić się nabycia przez nich umiejętności komunikacji z pacjentkami po przebytych niepowodzeniach położniczych; nabycia umiejętności radzenia sobie z emocjami w tak trudnej, stresującej i wymagającej pracy; do wzrostu poziomu empatii i szacunku w stosunku do rodziców, którzy doświadczyli straty dziecka na różnych etapach jego rozwoju prenatalnego; do poszerzenia i utrwalenia wiedzy na temat praw przysługujących rodzicom po stracie dziecka; do nabycia i poszerzenia wiedzy na temat przestrzegania praw człowieka w opiece okołoporodowej, szczególnie w sytuacji niepowodzeń położniczych; do nabycia i poszerzenia wiedzy na temat logoterapii, która jest skutecznym sposobem wspierania pacjenta w sytuacji doświadczania cierpienia; do nabycia i poszerzenia wiedzy na temat właściwego przygotowania próbek przeznaczonych do badania genetycznego płci poronionego dziecka, którego wynik jest niezbędny do skorzystania przez rodziców z prawa do indywidualnego pochówku; wreszcie do nabycia wiedzy i uwrażliwienia ich na wolność wyznawania wiary katolickiej (wspomniany pochówek, żałoba, to, że dziecko ma duszę).
Inicjatorzy w ramach przedsięwzięcia postanowili stworzyć blog / stronę www pt. „Dyskurs”. Przedsięwzięcie polega na tworzeniu postów, dotyczących szeroko rozumianego tematu dyskursu, dialogu, retoryki, „hate’u”, argumentacji i myślenia. Głównymi twórcami są wnioskodawcy, lecz zależy im na tym, by do współpracy zaangażować także inne osoby, które mogą wnieść do projektu wartościową treść. Konkretnym celem, który sobie stawiają, jest uwrażliwienie odbiorców bloga na niedozwolone rodzaje argumentacji, takie jak argumenty ad personam, nieuprawnione generalizacje i zbytnie uproszczenia co ostatecznie jest po prostu stosowaniem przemocy słownej.
Jak wskazali w opisie pomysłu inicjatorzy, debata oksfordzka to uporządkowana forma dyskusji, której celem jest przekonanie do stanowiska swojej drużyny. Debata ma ściśle określone zasady, dzięki którym zabronione jest wchodzenie sobie w zdanie, przeszkadzanie oponentom, czy obrażanie. Dzięki temu uczestnicy uczą się kulturalnej dyskusji i zaczynają rozumieć, że każdy ma prawo wypowiedzieć swoje zdanie bez przerywania. Każdą taką dyskusję poprzedza odpowiednie przygotowanie – ma to niewątpliwie wpływ na rozwój kompetencji wyszukiwania informacji oraz krytycznego myślenia, a także wyszukiwania i zrozumienia argumentów drugiej strony dyskusji. Pomysł skupił się wokół przeszkolenia nauczycieli tak, by mogli bezproblemowo wykorzystywać debatę oksfordzką na swoich lekcjach. Zostali oni zapoznani z ideą i zasadami debaty, a następnie poznali sposoby na to, by jej użycie podczas lekcji było dla grupy uczniów jak najbardziej efektywne
Jedno z zagrożeń na płaszczyźnie komunikacyjnej, które dostrzegli wśród młodzieży, zgłaszający pomysł , dotyczy problemów związanych z perswazyjnym oraz asertywnym wyrażaniem swojego zdania. Problem ten oddziałuje na młodzież na dwóch płaszczyznach:
a) Generuje problemy rówieśnicze, polegające na trudnościach w codziennych sytuacjach komunikacyjnych. Brakiem umiejętności obrony przed „hejtem” (obroną wiary, obroną rodziny, obroną siebie).
b) Osłabia szanse nieuprzywilejowanych lub słabszych komunikacyjnie uczniów w ich bieżących oraz przyszłych aktywnościach szkolnych, naukowych czy zawodowych.
Inicjatorzy powoływali się na deficyt (zarówno na poziomie ilościowym jak i jakościowym) w kształceniu umiejętności komunikacyjnych w polskim systemie edukacji. Problem ten dodatkowo został pogłębiony przez pandemię COVID-19. Lukę tę, jak mówili nam inicjatorzy, próbują wypełnić organizacje pozarządowe oraz grupy nieformalne realizując warsztaty, spotkania, wykłady, webinaria czy konkursy.
Projekt skupiony był zatem wokół przeprowadzenia szkoleń z zakresu skutecznego przekonywania i bycia asertywnym (w śląskich szkołach). W projekcie wzięły udział II LO w Sosnowcu oraz ZSO 1 w Rudzie Śląskiej. W pierwszej szkole odbyły się zajęcia w formie stacjonarnej oraz online. W szkole drugiej, z uwagi na sytuację pandemiczną, oba szkolenia musiały odbyć się w formie online. Brano to pod uwagę przy tworzeniu scenariuszy szkoleniowych, więc nie okazało się to żadną przeszkodą do przeprowadzenia zajęć w efektywny sposób. W projekcie udział wzięło ponad 20 uczniów z dwóch szkół (II LO w Sosnowcu oraz ZSO 1 w Rudzie Śląskiej).
