Interwencja kryzysowa to pierwsza pomoc psychologiczna udzielana osobie w kryzysie,
polega na zapewnieniu wsparcia emocjonalnego, a także na podjęciu działań w celu
przywrócenia danej osobie stanu równowagi sprzed kryzysu.
Ma formę praktycznej pomocy koncentrującej się na problemie i możliwościach innych
instytucji pomocowych.
W sytuacji szkolnej lista potencjalnych sytuacji kryzysowych jest nieskończona, a osobą
dotkniętą kryzysem może być zarówno uczeń, który uległ wypadkowi lub stracił rodzica, jak i
uczniowie których kolega zachorował na przewlekłą chorobę.
W każdym z tych przypadków interwencja polega na otoczeniu dotkniętego kryzysem ucznia
lub uczniów pomocą polegającą na zapewnieniu jej bezpieczeństwa i udzieleniu wsparcia
emocjonalnego.
W szkole odpowiedzialność za przeprowadzenie skutecznej interwencji nie spoczywa tylko
na psychologu bądź wychowawcy. Wszyscy zaangażowani w rozwiązanie problemu
naucyzciele i specjaliści są odpwiedzialni nie tyle w równy sposób, co w adekwatny do
wiedzy ipowierzonych zadań.
Nauczyciele i rodzice często nie mają świadomości, że posiadane przez nich cechy i
umiejętności mogą okazać się przydatne w procesie wychodzenia z kryzysu. Nie czują się
kompetencji uważając, że brak odpowiedniego szkolenia dyskwalifikuje ich jako
interwentów. Natomiast już przeprowadzenie rzeczowej otwartej rozmowy może być
skuteczną formą interwencji. Wsparcie z otoczenia jest dla poszkodowanych kluczowe.
Interwencję kryzysową charakteryzuje natychmiastowość działania. Uważa się, że uczeń w
sytuacji kryzysowej powinien otrzymać pomoc jak najszybciej, maksymalnie w 72 godziny.
Interwent koncentruje się na aktualnych trudnościach, a jego praca jest ograniczona w czasie.
Ważne również jest objęcie wsparciem osób najbliższych poszkodowanego ucznia, ponieważ
te osoby będą z nim spędzać najwięcej czasu. Potrzebują oni nie tyle wsparcia interwenta, co
wiedzy na temat reakcji i zachowań poszkodowanego.
Nie wszystko można zrobić w trakcie kryzysu, dlatego wiedza o zasadach wsparcia
emocjonalnego powinna mieć priorytet podobny do umiejętności udzielania pierwszej
pomocy, która jest przecież obowiązkowa.
Docelowo pomocy w przepracowaniu stresu związanego z sytuacją kryzysową będą
potrzebowali wszyscy nauczyciele zaangażowaniu w rozwiązanie problemu.
Najważniejsze z perspektywy terapeutycznej jest jednak to, że dobrze przeprowadzona
interwencja, oparta na planie działania i wsparta umiejętnością bieżącego reagowania na
problemy może w dużym stopniu przyczynić się do znacznego ograniczenia skutków
psychicznych dla ucznia w kryzysie.
Autor: K. Sroka / zespół Busoli
